psycholog dziecięcy
kliniczna i zdrowia
kliniczno-wychowawcza dzieci i młodzieży
biznesu i organizacji
psycholog dziecięcy
kliniczna i zdrowia
biznesu i organizacji
psycholog dziecięcy
kliniczna i zdrowia
kliniczno-wychowawcza
dzieci i młodzieży
biznesu i organizacji
psycholog dziecięcy
kliniczna i zdrowia
kliniczno-wychowawcza
dzieci i młodzieży
biznesu i organizacji
Student Psychologii Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych na Uniwersytecie Wrocławskim, od VII semestru realizuje blok zajęć z zakresu psychologii stosowanej. Trzysemestralna specjalność: Psychologia kliniczna i wychowawcza dzieci i młodzieży (450 -540 godzin zajęć)
Studenci rozszerzają wiedzę z zakresu normy i psychopatologii rozwoju, diagnozy klinicznej dzieci i młodzieży z zaburzeniami oraz diagnozy trudności wychowawczych i trudności w nauce na tle uwarunkowań środowiskowych. Uczą się jak rozpoznawać zaburzenia rozwojowe, jak im zapobiegać oraz jak pracować z tymi problemami. Poszerzają wiedzę i umiejętności w zakresie psychoprofilaktyki, pracy z dziećmi i młodzieżą z problemami wychowawczymi i zaburzeniami zdrowia psychicznego oraz kształtują umiejętności niezbędne w pracy z dziećmi i młodzieżą.
dyplomowany psycholog
Kurs lub/i studia podyplomowe z zakresu psychologii dziecka lub/i wybrana szkoła psychoterapii, uprawniająca do prowadzenia terapii dzieci.
Studia podyplomowe umożliwiające nabycie uprawnień pedagogicznych (270-360 godzin zajęć + 150 godzin praktyk)
Nabycie wiedzy i umiejętności z zakresu psychologii dziecka. Zapoznanie się z metodami wspierania prawidłowych oddziaływań rodzicielskich i instytucjonalnych. Diagnoza nieprawidłowości i zaburzeń rozwojowych, oraz poznanie metod pracy z owymi. Wsparcie środowisk rodzicielskich i instytucjonalnych w opiece i edukacji dzieci. Nabycie kompetencji do prowadzenia wsparcia psychologicznego i/lub terapii dzieci i/lub terapii rodzin.
specjalista psycholog kliniczny
Psycholog dziecięcy może pracować samodzielnie na stanowisku psychologa dziecięcego na różnych etapach edukacji. Może także prowadzić własny gabinet psychoterapii dzieci.
Rozwój zawodowy psychologa dziecięcego realizowany jest poprzez uczestnictwo w specjalistycznych kursach z zakresu prowadzenia konsultacji i wsparcia psychologicznego dzieci i całych rodzin, nowoczesnych metod diagnozy czy najnowszych form psychoterapii. W przypadku psychoterapeuty koniecznym jest także stałe poddawania swojej pracy superwizji.
Działania psychologa dziecięcego skierowane są przede wszystkim na dziecko. Zajmuje się on zarówno dzieckiem wymagającym wsparcia, jak i tym szczególnie uzdolnionym. Prowadzi konsultacje dla rodziców, opiekunów i nauczycieli, a także zajęcia terapeutyczne czy psychoterapię dziecka i/lub całych rodzin.
Ważnym zadaniem psychologa dziecięcego jest diagnoza zaburzeń rozwojowych, zaburzeń zachowania, rozpoznawanie sytuacji wychowawczej i rodzinnej dziecka, podejmowanie współpracy z rodzicami i instytucjami zaangażowanymi w pracę, edukację i opiekę nad dzieckiem (np. poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, szkołami).
Praca psychologa dziecięcego przypomina czasem pracę detektywa, który analizując dostępne mu dane, idąc krok po kroku, musi dojść do rozwiązania zagadki związanej z funkcjonowaniem dziecka. Wymaga to nie tylko znajomości wszelkich zaburzeń oraz norm i etapów rozwoju małego człowieka, dzięki którym odróżnia się to, co w danym wieku jest typowe, a co nie, ale i umiejętności współpracy z systemem rodzinnym, a czasem i szkolnym dziecka.
Praca psychologa dzieci i młodzieży w prywatnym gabinecie obejmuje pogłębiony wywiad z rodziną. Rodzice są na bieżąco angażowani we współpracę. Nie ma szczęśliwszej chwili, niż ta, gdy mały klient z radością przychodzi do mnie na spotkanie (bo na początku bywa różnie), nie ma już żadnych problemów i sam namawia swojego kolegę lub koleżankę, u których dostrzega jakieś kłopoty, żeby poszedł do jego psychologa!
Praca psychologa dziecięcego to nie tylko praca z samym dzieckiem, ale z całą rodziną. Bez poznania systemu rodzinnego i współpracy z nim mamy niewielką szansę na zrozumienie trudności dziecka. Prowadzenie grup terapeutycznych ma zupełnie inną dynamikę, wymaga bycia uważnym na wszystkich członków grupy. Prowadzę głównie grupy dla dzieci ze spektrum autyzmu w różnym wieku szkolnym oraz grupę diagnostyczną dla dzieci w wieku przedszkolnym.
Na co dzień współpracuję z lekarzami psychiatrii dzieci i młodzieży, pedagogami oraz logopedami. Uzupełniam swoją wiedzę poprzez kursy z zakresu psychoterapii dzieci i młodzieży. Praca psychologa dziecięcego oznacza dużo wyzwań. Nierzadko spotykam rodziny, które nie chcą współpracować, widzą problem tylko w dziecku. Niemniej zawód psychologa dziecięcego daje dużo poczucia sensu. To bardzo budujące, kiedy widzę jak moi pacjenci podejmują pracę nad swoimi trudnościami, a ja w tej pracy mogę im towarzyszyć.