Od 11 lat pracuję jako psycholog w środowiskowym domu samopomocy. Jest to praca diagnostyczna, ale przede wszystkim terapeutyczna i rehabilitacyjna z osobami chorującymi psychicznie a także rodzinami tych osób. Po uzyskaniu w 2018 roku tytułu specjalisty psychologa klinicznego podjęłam również pracę z osobami dorosłymi w poradni zdrowia psychicznego, głównie w zakresie diagnozy oraz pomocy psychologicznej.

Od początku studiów najbardziej interesowała mnie praktyka w obszarze psychologii klinicznej, dlatego do podjęcia szkolenia specjalizacyjnego zachęciła mnie przede wszystkim perspektywa staży klinicznych w wielu obszarach zdrowia psychicznego, m.in.: w oddziałach psychiatrycznych, w tym psychiatrii sądowej oraz dzieci i młodzieży, na oddziale neurologii i neurochirurgii, oddziale leczenia nerwic, leczenia odwykowego a także w hospicjum domowym. Pomogło mi to rozeznać się jak wygląda specyfika pracy psychologów klinicznych w różnych placówkach, oraz jak przebiega droga leczenia, terapii i rehabilitacji w zależności od rozpoznanych problemów zdrowia psychicznego, co wykorzystuję podczas konsultacji z pacjentami.

W pracy z osobami z rozpoznaniem choroby lub zaburzenia psychicznego najwięcej satysfakcji dają mi zmiany w kierunku zdrowienia, nawet te najmniejsze. W pracy z osobami przewlekle chorującymi psychicznie, np. z rozpoznaniem schizofrenii, poprawa, jeśli następuje, wymaga często dużo czasu i cierpliwości. Wyzwaniem zawodowym bywa dla mnie konieczność rozpoznania moich możliwości/kompetencji oraz akceptacja ograniczeń zarówno co do diagnozy jak i pomocy psychologicznej danemu pacjentowi.